liworneńczyk (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Livorna
(1.2) osoba pochodząca z Livorna, urodzona w Livornie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Największe znaczenie, przynajmniej z punktu widzenia historycznego, ma próba reformy, którą podjął liworneńczyk Ranieri Calzabigi (1714-1795), bystry i uczony krytyk, dobry znawca literatur obcych, a zwłaszcza angielskiej (…)[1]
(1.1) A w kwietniu, kiedy generał austriacki Starhemberg wkroczył ze swoimi wojskami do Toskanii, kto obrzucił kamieniami okna liworneńczyków, którzy nie chcieli zapalić lampionów na jego cześć?[2]
(1.1) Mimo wysiłku oficerów zatriumfowali zbuntowani, których w mieście podejmowano jak bohaterów, wyzwalając swe rozżalenie do francuskiego okupanta za ograniczenia handlowe spowodowane stanem wojennym, które skazywały liworneńczyków na wegetację, gdy nie tak dawno jeszcze opływali w dostatki[3].
(1.1) Stosunki z liworneńczykami ułożyły się nieźle. Przejawiali oni sympatię dla karnych Polaków (…)[3]
(1.1) Z Livorno donoszą doGazety Triesteńskiej”, że handel tego miasta coraz bardziej upada; akt nawigacyjny angielski i zniesienie praw zbożowych w Anglii wiele się do tego przyczyniły; ale nawet handel afrykański i amerykański, tak kwitnący kiedyś, wymyka się z rąk liworneńczyków zupełnie. (p. uwsp.)[4]
(1.1) Toskański Monitor z 12 kwietnia pisze, że dnia poprzedzającego pomiędzy ochotnikami z Livorno zabierającymi się do opuszczenia Florencji a ludem przyszło do starcia. Kilkudziesięciu liworneńczyków zamordowali karabinierzy. (p. uwsp.)[5]
(1.2) Mąż Ani jest rodowitym liworneńczykiem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wybitny / znany liworneńczyk • szanowni / drodzy liworneńczycy!
(1.2) rodowity liworneńczyk • liworneńczyk z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) mieszkaniec
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Livorno n
przym. liworneński
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. liworneń(ski) + -czyk
uwagi:
(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[6].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Natalino Sapegno, Historia literatury włoskiej w zarysie: podręcznik, s. 369, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969.
  2. Oriana Fallaci, Kapelusz cały w czereśniach, tłum. Jarosław Mikołajewski, Monika Woźniak, Wydawnictwo Literackie, 2012.
  3. 3,0 3,1 Jan Pachoński, Józef Grabiński: general polski, francuski, i włoski, naczelny wódz powstania bolońskiego 1831 roku, s. 112, 118, Wydawnictwo Literackie, 1975.
  4. Gazeta Warszawska, nr 87, 1 kwietnia 1852.
  5. Gazeta W. Xięstwa Poznańskiego, nr 95, 25 kwietnia 1849.
  6.   Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.