stosunek (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[stɔˈsũnɛk], AS[stosũnek], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zależność między różnymi elementami
(1.2) współżycie seksualne, akt płciowy, stosunek płciowy
(1.3) sposób odnoszenia się do kogoś
(1.4) mat. iloraz dwóch wielkości, liczb

w liczbie mnogiej stosunki

(2.1) sposób obcowania między różnymi jednostkami
(2.2) warunki, w jakich coś ma miejsce, sytuacja
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Sinus to stosunek przyprostokątnej leżącej naprzeciw kąta ostrego do przeciwprostokątnej.
(1.2) Chciałbym z nią odbyć stosunek seksualny.
(2.1) Stosunki między tymi dwoma krajami bardzo napięte.
(2.2) Stosunki gospodarcze i polityczne nie sprzyjają normalnemu rozwojowi tego kraju.
składnia:
kolokacje:
(1.2) stosunek płciowy • stosunek seksualny
synonimy:
(1.1) relacja, interakcja, proporcja
(1.2) kopulacja, seks
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. stosunkowość ż
czas. ustosunkować się
przysł. stosunkowo
związki frazeologiczne:
w stosunku do
etymologia:
pol. stosować < śwn. stôʒen → 'uderzając dosuwać, poruszać, rozprzestrzeniać; ścieśniać, skupiać; ubijać, tłuc'; por. niem. stoßen → ‘uderzać, trącać, posuwać, wtykać, wpychać’[1]
uwagi:
(1.4) zobacz też:   Porada „stosunek” w: Poradnia językowa PWN.
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: stosunek płciowy
źródła:
  1.   Hasło „stosunek” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.