liczba (język polski) edytuj

 
liczby (1.2)
wymowa:
?/i, IPA[ˈlʲiʤ̑ba], AS[lʹiǯba], zjawiska fonetyczne: zmięk.udźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mat. pojęcie będące w najprostszym przypadku abstrakcyjną reprezentacją liczebności zbioru lub poziomu jakiejś wielkości (np. fizycznej); zob. też liczba w Wikipedii
(1.2) zapis liczby (1.1)
(1.3) jęz. gram. w deklinacji: kategoria gramatyczna wynikająca z liczności elementów, które dany wyraz określa
(1.4) grupa o określonej liczebności
(1.5) st.pol. rachunek, liczenie[1]
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Dział matematyki, który zajmuje się podzielnością liczb to teoria liczb.
(1.1) Liczba 235 jest większa od liczby 129.
(1.2) Ta czerwona liczba oznacza stratę na koniec kwartału.
(1.3) Większość polskich rzeczowników ma zarówno liczbę pojedynczą, jak i mnogą.
(1.4) Duża liczba ludzi w Afryce to analfabeci.
składnia:
kolokacje:
(1.1) liczba naturalnaliczba parzystaliczba nieparzystaliczba całkowitaliczba pierwszaliczba złożonaliczba wymiernaliczba niewymiernaliczba rzeczywistaliczba dodatnialiczba ujemnaliczba zespolonaliczba kardynalnaliczba atomowaliczba Avogadroliczba binarna
(1.3) liczba pojedynczaliczba mnogaliczba podwójna
synonimy:
(1.1) wielkość
(1.2) numer
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. liczebność ż, liczydło n, liczenie n, policzenie n, licznik m, liczebnik m, zliczanie n, zliczenie n, liczman m, liczność ż, nieliczność ż, odliczanie n, odliczenie n, niedoliczanie n, niedoliczenie n, policzalność ż, niepoliczalność ż
czas. liczyć ndk., policzyć dk., zliczać ndk., zliczyć dk., odliczać ndk., odliczyć dk., niedoliczać ndk., niedoliczyć dk.
przym. liczbowy, liczebny, liczny, policzalny, niepoliczalny
przysł. liczbowo, liczebnie, licznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) < (1.5)
(1.5) pol. liczyć + -ba[2]
uwagi:
(1.1) Wyraz bywa często używany zamiennie z wyrazem ilość, co czasem uważane jest za błąd, natomiast dopuszczalne jest w użyciu potocznym. Za bardziej poprawne uważa się użycie wyrazu „liczba” tylko w stosunku do rzeczowników policzalnych, w pewnych sytuacjach nie jest to jednak takie jednoznaczne[3][4][5].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Halina Koneczna, Czysło, poczet, liczba, ilość, „Poradnik Językowy” nr 1/1950, s. 13.
  2. Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 248.
  3.   Porada „plastik - plastyk, ilość - liczba” w: Poradnia językowa PWN.
  4.   Porada „ilość czy liczba?” w: Poradnia językowa PWN.
  5.   Porada „ilość i liczba” w: Poradnia językowa PWN.