liczba całkowita
- wymowa:
- IPA: [ˈlʲiʤ̑ba ˌʦ̑awkɔˈvʲita], AS: [lʹiǯba cau̯kovʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udźw.• akc. pob.
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński
- (1.1) mat. liczba należąca do zbioru liczb naturalnych dodatnich lub zbioru liczb przeciwnych do nich, a także liczba 0; zob. też liczby całkowite w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody;
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik liczba całkowita liczby całkowite dopełniacz liczby całkowitej liczb całkowitych celownik liczbie całkowitej liczbom całkowitym biernik liczbę całkowitą liczby całkowite narzędnik liczbą całkowitą liczbami całkowitymi miejscownik liczbie całkowitej liczbach całkowitych wołacz liczbo całkowita liczby całkowite
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Matematyka
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) integer, integer number
- baskijski: (1.1) zenbaki oso
- białoruski: (1.1) цэлы лік m
- bułgarski: (1.1) цяло число n
- czeski: (1.1) celé číslo n
- hiszpański: (1.1) número entero m, entero m
- japoński: (1.1) 整数
- niemiecki: (1.1) ganze Zahl ż, Ganzzahl ż
- nowogrecki: (1.1) ακέραιος αριθμός m
- rosyjski: (1.1) целое число n
- słowacki: (1.1) celé číslo n
- ukraiński: (1.1) ціле число n
- włoski: (1.1) numero intero m, intero m
- źródła: