obcowanie

obcowanie (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przebywanie z kimś, kontaktowanie się

(1.2) rzad. seks. odbywanie stosunku płciowego

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obcowanie	obcowania
dopełniacz	obcowania	obcowań
celownik	obcowaniu	obcowaniom
biernik	obcowanie	obcowania
narzędnik	obcowaniem	obcowaniami
miejscownik	obcowaniu	obcowaniach
wołacz	obcowanie	obcowania

przykłady:

(1.1) Dzięki obcowaniu z przyrodą tatrzańską odzyskał trochę zdrowie i chęć do życia.

(1.2) Jeremiasz wstydził się obcowania ze starszymi od siebie kobietami.

składnia:

kolokacje:

(1.1) obcowanie z Bogiem / z człowiekiem / z ludźmi / z naturą / z książkami / z poezją

(1.2) obcowanie cielesne • obcowanie płciowe • obcowanie fizyczne

synonimy:

(1.1) zadawanie się (z kimś), przebywanie, kontaktowanie się

(1.2) akt płciowy, kochanie się, kopulowanie, seks, spółkowanie, stosunek, stosunek płciowy, współżycie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wyobcowanie n, obcość ż, obcy mos

czas. obcować ndk., poobcować dk., wyobcować dk., wyobcowywać ndk.

przym. wyobcowany, obcy

przysł. obco

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. obcować + -anie

uwagi:

tłumaczenia:

• fiński: (1.1) yhteys
• hiszpański: (1.1) alterne m
• łaciński: (1.1) assuetudo ż; (1.2) assuetudo ż
• niemiecki: (1.1) Verkehr m; (1.2) Verkehr m
• rosyjski: (1.1) общение n (obŝenie)
• włoski: (1.1) compagnia ż, amicizia ż, pratica ż, relazione ż; (1.2) rapporto sessuale m, atto sessuale m

źródła: