swój (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[sfuj], AS[sfui ̯], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

zaimek dzierżawczy[1]

(1.1) należący do wykonawcy czynności
(1.2) pot. t. w użyciu rzeczownikowym: należący do tej samej grupy
(1.3) pot., w użyciu przymiotnikowym, zwykle w m: mający dobre cechy
odmiana:
(1.1-3) odmiana analogiczna jak mój i twój; opis polskich zaimków na stronie aneksu
przykłady:
(1.1) Czerwony Kapturek codziennie odwiedzała swoją babcię.
(1.2) Wpuśćcie go, ja go znam, on jest swój.
(1.3) Jerzy znów stawia piwo, to jest swój chłop!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) własny
(1.2) swojak
(1.3) równy, fajny
antonimy:
(1.2) obcy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. swojak m, swojaczka ż, swojskość ż, swoistość ż, swoje n
przym. swojski, swoisty, swoje
zaim. swoja
związki frazeologiczne:
robić swojewyjść na swojebyć na swoimmieć swoje pięć minutwtrącać swoje trzy groszeotworzyć swoje serce
etymologia:
uwagi:
Zaimki mój, twój nie są pełnymi zamiennikami zaimka „swój”[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Dawniej zaimek zwrotno-dzierżawczy. Zob. Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 10/1901, s. 149.
  2.   Porada „mój i swój” w: Poradnia językowa PWN.

swój (język dolnołużycki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

zaimek dzierżawczy

(1.1) swój
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

swój (język górnołużycki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

zaimek dzierżawczy

(1.1) swój
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: