wykonawca (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ˌvɨkɔ̃ˈnafʦ̑a], AS[vykõnafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, który wykonuje, urzeczywistnia, wprowadza w czyn
(1.2) grający rolę teatralną (lub inną) lub wykonujący utwór muzyczny
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Wykonawcą tego projektu powinna zostać osoba odpowiedzialna i kreatywna.
(1.2) Na coroczne rozdanie nagród branży muzycznej wykonawcy przybywają zazwyczaj tłumnie.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wykonawca planu / projektu / pomysłu / poleceń / życzeń / testamentu / robótgłówny / indywidualny wykonawca
(1.2) wykonawca roli / utworu / pieśni / tańcadobry / kiepski / utalentowany wykonawca
synonimy:
(1.1) realizator
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.2) muzyk, aktor, tancerz, piosenkarz
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wykon m, wykonalność ż, wykonawstwo n, wykonywanie n, wykonanie n
forma żeńska wykonawczyni ż
czas. wykonywać ndk., wykonać dk.
przym. wykonalny, wykonawczy
przysł. wykonawczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. wykonać[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 18.