fajny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈfajnɨ], AS[fai ̯ny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) potoczny wyraz o bardzo szerokim pozytywnym znaczeniu dla mówiącego:[1] ciekawy, interesujący, świetny
(1.2) reg. pozn. gw. (Górny Śląsk) ładny
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Artur ma fajny samochód.
(1.1) Wpatrywałam się w ekran mojego fajnego laptopa.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bajeczny, błogi, kapitalny, lekki, miły, przyjemny, rozkoszny, słodki, super, bajerancki, bombowy, byczy, fajowy, klawy, kultowy, morowy, odjazdowy, odlotowy, superowy, szałowy, wdechowy, wyczesany, wypasiony, wystrzałowy, wulg. zajebisty, wyjebany
antonimy:
(1.1) słaby, kiepski, cienki, zły, marny, wulg. chujowy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fajność ż, fajności
przym. fajowy
zdrobn. fajniutki, fajniusi
przysł. fajno, fajnie, fajowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. feinw dobrym gatunku, delikatny[2]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ładny
źródła:
  1.   Hasło „fajny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2.   Hasło „fajny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.