wymowa:
?/i, IPA[sɨ̃mˈpatʲja], AS[sỹmpatʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) życzliwy lub przyjazny stosunek do kogoś
(1.2) osoba, którą się lubi lub kocha
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Szef z sympatią odnosi się do swoich podwładnych.
(1.2) Dzisiaj idę ze swoją sympatią do kina.
składnia:
(1.1) sympatia do + D. • sympatia dla + D.[1]
(1.2) sympatia + D.
kolokacje:
(1.1) darzyć / pałać sympatią
(1.2) być czyjąś sympatią • mieć sympatię
synonimy:
(1.1) sentyment, inklinacja, skłonność
antonimy:
(1.1) antypatia, niechęć, alergia, wrogość
hiperonimy:
(1.1) uczucie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sympatyk m, sympatyczka ż, sympatyczność ż, sympatyzowanie n
czas. sympatyzować ndk.
przym. sympatyczny
przysł. sympatycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. sympathie[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
  2. Hasło „sympatia” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. 4, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 641.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) sympatia
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ymmärtämys
antonimy:
(1.1) antipatia
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sympatia
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) antipatia
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sympatickosť ż
przym. sympatický
przysł. sympaticky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: