wymowa:
IPA[ˈkrɨtɨk], AS[krytyk] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba oceniająca coś lub kogoś negatywnie
(1.2) książk. osoba oceniająca dzieła sztuki i dzieła naukowe

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: krytyka
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Dubbing do tego filmu zyskał aprobatę krytyków.
składnia:
kolokacje:
(1.2) krytyk literacki / filmowy / teatralny
synonimy:
(1.1) cenzor
(1.2) opiniodawca, recenzent
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) publicysta
hiponimy:
(1.2) zoil
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krytyka ż, krytykanctwo n, krytykant m, krytykantka ż, krytycyzm m, krytyczność ż
czas. krytykować ndk.
przym. krytykancki, krytyczny
przysł. krytyczny, krytycznie
związki frazeologiczne:
krytycy jak robaki – za życia gryzą[1]
etymologia:
niem. Kritiker, franc. critique[2] < łac. criticus < gr. κριτικός (kritikos)[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Włodzimierz Wysoczański, Opozycja homo – animal z perspektywy reguł postępowania (na materiale frazemów wybranych języków), „Acta Universitatis Wratislaviensis” no 2282, Język a Kultura, t. 16, Wrocław 2001, s. 92.
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3.   Hasło „krytyk” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.