poprzedzać (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[pɔˈpʃɛʣ̑aʨ̑], AS[popšeʒać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) być, poruszać się przed kimś, czymś[1]
(1.2) umieszczać, robić coś przed czymś[1]
odmiana:
(1) koniugacja I
przykłady:
(1.2) Na stół, ku ogólnej radości, wjechała, poprzedzana falą rozkosznego aromatu, micha wieprzowiny duszonej z rodzynkami[2].
składnia:
kolokacje:
(1.2) poprzedzać wstępem / przedmową
synonimy:
(1.1) wyprzedzać
antonimy:
następować
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. poprzednik m, poprzedniczka ż, poprzednica ż, poprzednictwo n, poprzedzanie n, poprzedzenie n
czas. wyprzedzać, poprzedzić dk.
przym. poprzedni, przedni
przysł. poprzednio
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 SJP.pl.
  2. Andrzej Sapkowski, Narrenturm, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.