duch
duch (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) niematerialna postać, często obdarzona nienaturalną siłą lub zdolnościami; zob. też duch (spirytyzm) w Wikipedii
- (1.2) dusza ludzka
- (1.3) zapał, entuzjazm
- (1.4) umysł, myśli ludzkie
- (1.5) temperament, usposobienie
- (1.6) istota, treść, charakter czegoś
- (1.7) st.pol. odwaga
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik duch duchy dopełniacz ducha duchów celownik duchowi duchom biernik ducha duchy narzędnik duchem duchami miejscownik duchu duchach wołacz duchu duchy - (1.3-7) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik duch dopełniacz ducha celownik duchowi biernik ducha narzędnik duchem miejscownik duchu wołacz duchu
- przykłady:
- (1.1) Iwona utrzymuje się z wywoływania duchów podczas płatnych seansów spirytystycznych.
- (1.3) Nie trać ducha, na pewno wszystko dobrze się skończy.
- (1.4) W tej trudnej chwili będę z tobą duchem!
- (1.6) Spotkanie odbyło się w duchu pojednania i miłości.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zobaczyć ducha • Duch Święty
- (1.2) wyzionąć ducha
- (1.3) duch walki • tracić / nabierać ducha
- (1.5) stan ducha
- synonimy:
- (1.2) dusza
- antonimy:
- (1.2,4) ciało
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. duchak mos, duchacz mos, dusznik m, Dusiołek m, duszyca ż, dusza ż, duchowny m, duchowość ż, duchowieństwo n, duchota ż
- przym. duchowy, uduchowiony, duchowny, duchacki
- przysł. duchowo
- związki frazeologiczne:
- Bogu ducha winien • być nieobecnym duchem • co duch • duch bojowy • duch czasu • iść z duchem czasu • podnieść na duchu / podnosić na duchu • tchnąć ducha (w coś) • tracić ducha / upadać na duchu / upaść na duchu • wyzionąć ducha / oddać ducha / oddać ducha Bogu • w głębi ducha / w skrytości ducha • złamać ducha • żywy duch
- etymologia:
- prasł. *duxъ < praindoeur. *dʰou̯so- → podmuch, powiew wiatru, tchnienie, od praindoeur. *dʰeu̯s- → prószyć, wiać, parować[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) phantom, ghost, apparition; (1.2) soul; (1.3) spirit; (1.4) mind; (1.5) spirit
- arabski: (1.1) خلد; (1.2) شبح, نفس m, نفس, روح
- baskijski: (1.1) mamu; (1.2) arima
- bułgarski: (1.1) призрак, фантом; (1.2) душа; (1.4) дух
- chiński standardowy: (1.1) uproszcz. 幽灵 / trad. 幽靈 (yōulíng); (1.2) uproszcz. 灵魂 / trad. 靈魂 (línghún), uproszcz. i trad. 精神 (jīngshén); (1.4) uproszcz. 灵魂 / trad. 靈魂 (línghún), uproszcz. i trad. 精神 (jīngshén)
- chorwacki: (1.1) duh; (1.2) duša; (1.4) duh
- czeski: (1.1) přízrak; (1.2) duše; (1.4) duch, duše
- dolnołużycki: (1.1) duch m; (1.6) duch m
- duński: (1.1) spøgelse n, gejst w; (1.3) gejst w; (1.4) ånd w; (1.6) ånd w
- esperanto: (1.1) fantomo; (1.2) animo; (1.3) spirito; (1.4) spirito; (1.5) spirito; (1.6) spirito
- fiński: (1.2) sielu; (1.4) henki
- francuski: (1.1) fantôme m; (1.2) âme ż; (1.4) esprit m
- grenlandzki: (1.1) anersaaq; (1.2) tarnik
- hawajski: (1.1) ʻuhane, ʻula, makani; (1.2) ʻuhane
- hiszpański: (1.1) fantasma; (1.2) alma; (1.4) espíritu
- holenderski: (1.1) geest; (1.4) geest
- interlingua: apparition
- islandzki: (1.1) andi m, draugur m; (1.2) sál ż, andi m; (1.4) sál ż, andi m
- japoński: (1.1) 幽霊 (ゆうれい, yūrei); (1.2) 精神 (せいしん, seishin), 魂 (たましい, tamashii), 霊 (れい, rei); (1.4) 精神 (せいしん, seishin), 心 (こころ, kokoro), 魂 (たましい, tamashii)
- jidysz: (1.1) גײַסט m (gajst), רוח m (ruech), שד m (szed), מת m/n (mes); (1.3) מוט m (mut); (1.5) מוט m (mut); (1.7) מוט m (mut)
- kaszubski: (1.1) dëch; (1.2) dësza; (1.4) dëch
- kataloński: (1.1) fantasma; (1.2) ànima; (1.4) esperit
- liwski: (1.1) kǟm, kǟmõz
- łaciński: (1.1) spiritus m
- niemiecki: (1.1) Phantom n, Geist m; (1.2) Geist m, Gemüt n, Seele ż; (1.3) Geist m; (1.6) Geist m; (1.7) Gespenst m
- norweski (bokmål): (1.1) spøkelse n; (1.2) sjel m/ż; (1.4) sjel m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) spøkjelse n, spøkelse n
- nowogrecki: (1.1) πνεύμα n; (1.2) πνεύμα n; (1.3) πνεύμα n; (1.4) πνεύμα n; (1.5) πνεύμα n; (1.6) πνεύμα n
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- portugalski: (1.1) fantasma, aparição; (1.2) alma, espírito; (1.4) alma, espírito
- rosyjski: (1.1) фантом m, привидение n, призрак m; (1.2) душа ż; (1.4) дух m
- rumuński: (1.1) duh n; (1.4) duh n
- sanskryt: (1.1) परेत
- słowacki: (1.1) fantóm, duch; (1.2) duša; (1.4) duch
- staroangielski: (1.1) gāst m; (1.2) gāst m
- szwedzki: (1.1) spöke; (1.2) själ; (1.4) själ; (1.6) anda w
- tuvalu: (1.1) agāga, feao; (1.2) agāga; (1.6) feao
- ukraiński: (1.1) дух m
- węgierski: (1.2) lélek
- wilamowski: (1.1) gȧjst m; (1.2) gȧjst m; (1.6) gȧjst m
- włoski: (1.1) fantasma; (1.2) anima; (1.4) spirito
- źródła:
- ↑ Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.
duch (język czeski)
edytuj- wymowa:
- IPA: /dux/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *duxъ < praindoeur. *dʰew-
- uwagi:
- źródła:
duch (język słowacki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) duch
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (2.1) duša
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. duchovosť ż, duchovnosť ż, duchovný m, duchovenstvo n
- przym. duchový, duchovný, duchovenský
- przysł. duchovne
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *duxъ < praindoeur. *dʰew-
- uwagi:
- źródła: