duszyca

duszyca (język polski) edytuj

wymowa:: IPA: [duˈʃɨʦ̑a], AS: [dušyca]; ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. dusza ludzka^[1]

(1.2) przest. dusza zmarłego, duch^[1]

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	duszyca	duszyce
dopełniacz	duszycy	duszyc
celownik	duszycy	duszycom
biernik	duszycę	duszyce
narzędnik	duszycą	duszycami
miejscownik	duszycy	duszycach
wołacz	duszyco	duszyce

przykłady:: (1.1) Leży ciało, barzo stęka, / Duszyca się barzo lęka, / Bog się z liczby upomina, / Dyjabeł na grzechy wspomina. (Skarga umierającego, Anonim, XV wiek)

składnia:

kolokacje:: (1.1) miła / niewinna / roztropna / uboga / wdzięczna duszyca

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. dusza, dusznik, Duszniki, duszyczka, duszka, duch; przym. dusznicki, zaduszny

związki frazeologiczne:

etymologia:: inne wystąpienia: Linde (1807)^[2], Karłowicz (1900)^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 Stanisław Bąk, Maria Renata Mayenowa, Franciszek Pepłowski i in., Słownik polszczyzny XVI wieku, t. 6, PAN, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1966–, s. 213.
↑ Hasło „dusza” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. 1, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 555.
↑ Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 589.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=duszyca&oldid=7750849”