zakonnik siedzi (1.1) na ławce
 
oni siedzą (1.1)
 
pies siedzi (1.1)
 
kot siedzi (1.2) w lodówce
 
mężczyzna siedzi (1.3)
wymowa:
IPA[ˈɕɛ̇ʥ̑ɛ̇ʨ̑], ASėʒ́ėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art. ?/i lub ?/i
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) spoczywać na krześle, kanapie, ławie itp. tak, by ciężar ciała spoczywał na pośladkach
(1.2) pot. przebywać w jakimś miejscu
(1.3) pot. być aresztowanym, pozbawionym wolności
(1.4) pot. zajmować się czymś
(1.5) gw. (Bukowina) mieszkać[1]
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIIa
przykłady:
(1.1) Marek siedzi na fotelu i ogląda film.
(1.2) Mój sąsiad jest na bezrobociu i cały czas siedzi w domu.
(1.3) Siedział trzy lata i wyszedł w zeszłym tygodniu.
składnia:
(1.4) + w czymś
kolokacje:
(1.4) siedzieć w znaczkachzajmować się filatelistyką
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. siedzenie n, zasiedzenie n, siedzisko m, odsiadka ż, nasiadówka ż, posiedzenie n, wysiadywanie n, przesiadywanie n, przesiadka ż, siądnięcie n, siad mrz
czas. wsiadać, zasiedzieć się dk., usiąść dk., usiedzieć dk., posiedzieć dk., wysiedzieć dk., wysiadywać ndk., przesiąść się dk., przesiadać się ndk., przesiadywać ndk., usiedzieć dk., usadzać ndk., odsiedzieć dk., odsiadywać ndk., przysiąść dk., podsiąść dk., podsiadywać ndk., dosiąść się dk., siadać ndk.
wykrz. siad
przym. siedzący
związki frazeologiczne:
miejsce siedzącepodcinać gałąź, na której się siedzisiedzieć cichosiedzieć cicho jak mysz pod miotłąsiedzieć jak mumiasiedzieć jak na szpilkach / siedzieć jak na gwoździachsiedzieć jak na niemieckim kazaniu / siedzieć jak na tureckim kazaniusiedzieć komuś na ogoniesiedzieć na dupiesiedzieć w garachsiedzieć na jajachsiedzieć na walizkachsiedzieć na zderzakusiedzieć po tureckusiedzieć w kieszenisiedzieć za kratkamisiedzieć z założonymi rękomasiedź w kącie, a znajdą cię
etymologia:
(1.1) prasł. *sěděti[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 195; dostęp: 26 listopada 2018.
  2. Janusz Strutyński, Elementy gramatyki historycznej języka polskiego, wyd. dziewiąte, Wydawnictwo Tomasz Strutyński, Kraków 2002, s. 33.