duchota
duchota (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik duchota dopełniacz duchoty celownik duchocie biernik duchotę narzędnik duchotą miejscownik duchocie wołacz duchoto
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od prasł. *duxota → duchota (1.1), woń, śmierdzące powietrze, powstałego w wyniku połączenia rzeczownika *duxъ (od tego pol. duch)[2] z przyrostkiem *-ota (od tego pol. -ota)
- por. białor. духата, czes. duchota, ros. духота, słń. duhota i ukr. духота
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „duchota” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „duchota” w: Słownik prasłowiański, red. Franciszek Sławski, t. V, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1974-2001, ISBN 83-04-00464-X, s. 84.