zdolność (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈzdɔlnɔɕʨ̑], AS[zdolność] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) umiejętność zrobienia czegoś, predyspozycja do szybkiego opanowywania umiejętności
(1.2) naturalna sprawność i możliwość robienia czegoś
odmiana:
(1.1)
(1.2)[1]
przykłady:
(1.1) On ma niezwykłą zdolność do nauki języków obcych.
(1.2) Komórki macierzyste posiadają zdolność do różnicowania się do innych rodzajów komórek.
składnia:
(1.1-2) zdolność do + D.
kolokacje:
(1.1) zdolności naukowe / manualne
(1.2) naturalna zdolność • zdolność prawna
synonimy:
(1.1) umiejętność, talent
(1.2) możliwość
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zdolenie n, uzdolnienie n
zdrobn. zdolnostka ż
czas. zdolić dk.
przym. zdolny
przysł. zdolnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. zdolny + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.