wszystko (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ˈfʃɨstkɔ], AS[fšystko], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

zaimek rzeczowny nieokreślony

(1.1) ogół rzeczy i spraw[1]
(1.2) całe
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) To wszystko trzeba poprawić.
(1.1) Kupiłem wszystko, a wciąż nie mam nic.[2]
(1.2) Kot wypił wszystko mleko z miski.
składnia:
kolokacje:
(1.1) nade wszystkowszystko jednomimo wszystko
synonimy:
(1.1) całość, ogół, komplet, całokształt; gw. (Śląsk Cieszyński) wszycko
(1.2) zob. wszystek
antonimy:
(1.2) część, fragment, cząstka, kawałek, wycinek
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wszystkoizm m
zaim. wszyscy
związki frazeologiczne:
dać z siebie wszystkokto chce wszystkiego, nie ma nicpostawić wszystko na jedną kartęprzeliczać wszystko na pieniądzespodziewać się wszystkiegopolski most, niemiecki post, włoskie nabożeństwo, to wszystko błazeństwopierwszy wszystkowszystko gra i buczy
etymologia:
forma rodzaju nijakiego lp zaimka „wszystek
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „wszystko” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Sound'n'Grace, 100