kupić (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ˈkupʲiʨ̑], AS[kupʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. kupować)

(1.1) zob. kupować

czasownik przechodni niedokonany

(2.1) przest. skupiać; gromadzić, łączyć w kupy[1]

czasownik zwrotny kupić się

(3.1) przest. skupiać się; gromadzić się[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
(3.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Zbiegł do pobliskiego sklepu, by kupić mleko i płatki owsiane.[2]
(1.1) Znalazł kawałek białego papieru, otworzył dopiero co kupione kredki i zaczął wpatrywać się w twarz dziewczynki.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Poznań) dostać kupić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) rzecz. zakup m, zakupy nmos, kupiec m, kupno n, kupowanie n, kupienie n, odkupienie n
(1.1) przym. kupny
(1.1) czas. wykupić
(2.1-3.1) czas. skupić dk.
związki frazeologiczne:
(1.1) kupić kota w workukupić spod ladytanie kupisz, psom wyrzuciszserca kupić nie możnakto kupuje, czego mu nie trzeba, nie ma potem za co kupić chlebagw. (Poznań) dostać kupić
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: kupować
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „kupić” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Bronisław Świderski, Słowa obcego, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Bronisław Świderski, Słowa obcego, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.

kupić (język górnołużycki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. kupować)

(1.1) kupić
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kupc m, kupcowka ż, kupcowstwo n, kupjenka ż, kupnica ż, kupnišćo n, kupowar m, kupowarstwo n
czas. kupować ndk.
przym. kupcowski, kupjomny, kupny, kupowanski, kupski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: