Podobna pisownia Podobna pisownia: rzecz.

rzecz (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ʒɛʧ̑], AS[žeč]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wytwór materialny, przedmiot
(1.2) sprawa, problem, zagadnienie
(1.3) temat, treść, wątek
(1.4) zadanie, obowiązek, czynność
(1.5) zakres, dziedzina, dział
(1.6) wydarzenie, fakt, okoliczność
(1.7) przedsięwzięcie, zamiar, plan, czyn
(1.8) filoz. desygnat
(1.9) daw. rozmowa, gadanie, mówienie[1]

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp rozk. od: rzec
odmiana:
(1.1-9)
(2.1) zob. rzec
przykłady:
(1.1) Strych pełen jest starych rzeczy.
(1.2) Na zebraniu z pewnością omawiano rzeczy dużej wagi.
(1.3) Polityka to raczej nudna rzecz.
(1.4) Męska to rzeczpolowanie.
(1.5) Klasyfikowanie języków jest rzeczą językoznawstwa.
(1.6) Wczoraj stała się nieprawdopodobna rzecz!
(1.7) Dopuściłeś się w swym życiu haniebnych rzeczy.
(1.9) Młodzieniec spodobał się iey, a iemu takoś Medea, wstąpili z sobą w rzecz, a z rzeczy w przyiaźń. (sic!)[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przedmiot, obiekt
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rzeczownik m, rzeczowność ż, rzeczowość ż, rzeczywistość ż
czas. rzec dk.
przym. rzeczowy, rzeczowny, rzeczownikowy
przysł. rzeczowo
związki frazeologiczne:
być do rzeczycoś jest na rzeczydo rzeczygadać od rzeczymówić do rzeczymówić od rzeczynazywać rzeczy po imieniuprzystąpić do rzeczyrzecz gustuznać się na rzeczy
etymologia:
(1.1) < (1.9)[2]
(1.9) prasł. *rĕčь < prasł. *rekti[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. 3, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 164.
  2. 2,0 2,1 Aleksander Zajda, Analiza a synteza w rozwoju słownictwa polskiego, w: Historia języka, dialektologia, onomastyka w nowych kontekstach interpretacyjnych pod red. Renaty Przybylskiej, Macieja Raka, Agaty Kwaśnickiej-Janowicz, Wydawnictwo UJ, Kraków 2018, s. 128.