Wikisłownik

obowiązek

obowiązek (język polski) Edytuj

wymowa:
IPA: [ˌɔbɔˈvʲjɔ̃w̃zɛk], AS: [obovʹi ̯õũ̯zek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą • akc. pob.• i → j 
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) nakaz, konieczność wykonania czegoś, czasami też pod groźbą kary
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikobowiązekobowiązki
dopełniaczobowiązkuobowiązków
celownikobowiązkowiobowiązkom
biernikobowiązekobowiązki
narzędnikobowiązkiemobowiązkami
miejscownikobowiązkuobowiązkach
wołaczobowiązkuobowiązki
przykłady:
(1.1) Promowanie prac licencjackich to mój obowiązek zawodowy.
(1.1) i Nie jestem prokuratorem, który ma obowiązek ścigać fałszerzy.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) obowiązek szkolny / statystyczny / alimentacyjny / podatkowy • obowiązek wobec czegoś / kogoś • obowiązek wobec ojczyzny • z poczucia obowiązku • wypełniać / spełniać obowiązek
synonimy:
(1.1) imperatyw, nakaz, mus
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obowiązkowość ż
czas. obowiązywać ndk., zobowiązywać dk.
przym. obowiązkowy, obowiązany, obowiązujący
przysł. obowiązkowo
związki frazeologiczne:
święty obowiązek • psi obowiązek
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ B. Prus: Lalka
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=obowiązek&oldid=8157103”