prokurator
prokurator (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) praw. funkcjonariusz czuwający nad ściganiem przestępstw i oskarżający przed sądem; zob. też prokurator w Wikipedii
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prokurator prokuratorzy / rzad. prokuratorowie[1][2] dopełniacz prokuratora prokuratorów celownik prokuratorowi prokuratorom biernik prokuratora prokuratorów narzędnik prokuratorem prokuratorami miejscownik prokuratorze prokuratorach wołacz prokuratorze prokuratorzy / rzad. prokuratorowie depr. M. i W. lm: (te) prokuratory - (2.1) według tabeli (1.1) lub nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Prokurator rozpoczął czynności wyjaśniające.
- (1.1) i Nie jestem prokuratorem, który ma obowiązek ścigać fałszerzy.[3]
- (1.1) […] nagminne ukrywanie przed prokuratorem i sądem protokołów i innych dowodów przemawiających na korzyść aresztowanego […][4]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) prokurator apelacyjny / krajowy / generalny / rejonowy / wojskowy • prokurator w stanie spoczynku • powiadomić / zawiadomić prokuratora • przesłuchanie u prokuratora
- synonimy:
- (1.1) oskarżyciel publiczny
- (2.1) pot. prokuratorka
- antonimy:
- (1.1) adwokat, oskarżyciel prywatny
- (2.1) adwokatka
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prokuratura ż
- forma żeńska prokuratorka ż
- czas. prokurować ndk.
- przym. prokuratorski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. procurator[5]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) prosecutor
- arabski: (1.1) وكيل نيابة
- baskijski: (1.1) fiskal, prokuradore
- białoruski: (1.1) пракурор m; (2.1) пракурорка ż
- duński: (1.1) anklager w
- francuski: (1.1) procureur
- hiszpański: (1.1) fiscal m
- kaszubski: (1.1) prokùratór m
- niemiecki: (1.1) Staatsanwalt m
- rosyjski: (1.1) прокурор m; (2.1) прокурорша ż
- szwedzki: (1.1) åklagare w
- turecki: (1.1) savcı
- ukraiński: (1.1) прокурор m; (2.1) прокурор ż, прокурорша ż
- węgierski: (1.1) ügyész
- źródła:
- ↑ Hasło „prokurator” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 572.
- ↑ Hasło „prokurator” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 870.
- ↑ B. Prus: Lalka
- ↑ Raport komisji Mazura
- ↑ Hasło „prokurator” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.