przestępstwo
przestępstwo (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [pʃɛˈstɛ̃mpstfɔ], AS: [pšestẽmpstfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) praw. czyn zabroniony pod groźbą kary jako zbrodnia lub występek, przez ustawę karną obowiązującą w czasie jego popełnienia, bezprawny, zawiniony, społecznie szkodliwy; zob. też przestępstwo w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przestępstwo przestępstwa dopełniacz przestępstwa przestępstw celownik przestępstwu przestępstwom biernik przestępstwo przestępstwa narzędnik przestępstwem przestępstwami miejscownik przestępstwie przestępstwach wołacz przestępstwo przestępstwa
- przykłady:
- (1.1) Kradzież z włamaniem jest przestępstwem ściganym z urzędu.
- (1.1) Jak wynika z raportów Komendy Wojewódzkiej Policji (…), dynamika przestępczości na tych obszarach jest wysoka, szczególnie w niektórych typach przestępstw, co dotyczy przede wszystkim przemytu i handlu narkotykami bronią, materiałami rozszczepialnymi oraz papierosami (…)[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) przestępstwo ciągłe • przestępstwo gospodarcze • przestępstwo komputerowe • przestępstwo skarbowe • przestępstwo ścigane z urzędu / ścigane z oskarżenia prywatnego • przestępstwo umyślne / nieumyślne • przestępstwo niealimentacji • przestępstwo białych kołnierzyków • przestępstwo formalne / materialne • przestępstwo pospolite • przestępstwo z niskich pobudek • przestępstwo na tle seksualnym / rasowym • przestępstwo przeciwko czci / mieniu / pokojowi / porządkowi publicznemu / prawom pracownika / wiarygodności dokumentów / wolności / wymiarowi sprawiedliwości / życiu i zdrowiu • zbieg przestępstw
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) czyn dozwolony, czyn niekaralny
- hiperonimy:
- (1.1) czyn zabroniony
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przestępca m, przestępczyni ż, przestępczość ż
- przym. przestępczy
- przysł. przestępczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) misdaad
- angielski: (1.1) crime, offence
- arabski: (1.1) جريمة, جرم
- baskijski: (1.1) delitu
- białoruski: (1.1) злачынства n
- bośniacki: (1.1) kriminal
- duński: (1.1) forbrydelse w, lovovertrædelse w
- esperanto: (1.1) krimo
- estoński: (1.1) kuritegu
- fiński: (1.1) rikos
- francuski: (1.1) délit m
- grenlandzki: (1.1) pinerluttuliorneq
- gudźarati: (1.1) ગુનો n (gunō)
- hindi: (1.1) अपराध
- hiszpański: (1.1) delito m
- japoński: (1.1) 犯罪
- kaszubski: (1.1) przesprawa ż
- kazachski: (1.1) қылмыс
- niderlandzki: (1.1) misdrijf n, misdaad ż, overtreding ż
- niemiecki: (1.1) Verbrechen n
- nowogrecki: (1.1) αδίκημα n, έγκλημα n, αξιόποινη πράξη ż
- rosyjski: (1.1) преступление n
- sanskryt: (1.1) पाप, अपराध
- szwedzki: (1.1) förbrytelse w, brott n
- ukraiński: (1.1) злочин m
- włoski: (1.1) delitto
- źródła:
- ↑ Jacek Kurzępa, Socjopatologia pogranicza: zmiany w życiu społeczności zachodniego pogranicza: studium socjologiczne, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, 2007, str. 23