papieros (język polski) edytuj

 
papieros (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[paˈpʲjɛrɔs], AS[papʹi ̯eros], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy[1] lub męskorzeczowy

(1.1) wyrób tytoniowy w postaci cienkiej papierowej rurki długości kilku centymetrów wypełnionej zmielonym tytoniem; zob. też papieros w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Od dwóch lat palę papierosy.
(1.1) Policjanci znaleźli ponad 100 kartonów nielegalnych papierosów.
(1.1) Kolega poczęstował mnie papierosem.
(1.1) W zamkniętym oddziale papieros jest pieniądzem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) palić papierosa (jednego w tej chwili) • palić papierosy (palić nałogowo) • papieros z filtrem / bez filtrapalić / zapalić papierosa / rzad. papieros • zaciągać się papierosem • dym z papierosa • paczka / karton / pot. wagon papierosów • e-papieros / elektroniczny papieros
synonimy:
(1.1) pot. szlug, kopeć, fajek; reg. śl. cygareta, reg. pozn. ćmik, reg. pozn. szpet
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) joint, kopciuch, niedopałek, słomka, siano, siekiera, skręt[3]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. papier mrz, papiernia ż, papierośnica ż
zdrobn. papierosek mrz
zgrub. papierosisko n, papieroch m
przym. papierosowy, papierośniczy, papierowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. papier, prawdopodobnie utworzone analogicznie do hiszp. cigarros (→ cygara)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Porada „zjeść kotleta, wypalić papierosa” w: Poradnia językowa PWN.
  2.   Hasło „papieros” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.