komenda
komenda (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) krótki, słowny rozkaz natychmiastowego podjęcia lub zaprzestania czegoś, wydany przez dowódcę, zwierzchnika, itp.
- (1.2) dowodzenie, kierowanie, komenderowanie, kierowanie czymś
- (1.3) urząd, na którego czele stoi komendant; też siedziba tego urzędu
- (1.4) inform. instrukcja wykonania pewnej czynności przeznaczona dla systemu operacyjnego lub procesora komputera
- (1.5) daw. część wojska będąca pod czyimś dowództwem
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik komenda komendy dopełniacz komendy komend celownik komendzie komendom biernik komendę komendy narzędnik komendą komendami miejscownik komendzie komendach wołacz komendo komendy
- przykłady:
- (1.1) Jeżeli dowódca da komendę, trzeba ją wykonać.
- (1.2) Ja major, ja nie mogę odstąpić żołnierzy, / Do mnie batalijonu komenda należy[1].
- (1.3) Byłem wczoraj na komendzie, ale niczego się nie dowiedziałem.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- jak na komendę • mieć pod komendą
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) command; (1.2) command; (1.3) (police) headquarters; (1.4) command
- czeski: (1.3) velitelství n
- kaszubski: (1.1) kòmeńda ż; (1.4) kòmeńda ż
- niemiecki: (1.1) Kommando n
- rosyjski: (1.1) команда m; (1.2) командование n; (1.3) отделение n
- słowacki: (1.3) veliteľstvo n
- węgierski: (1.3) parancsnokság
- źródła:
- ↑ Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz.