instrukcja
instrukcja (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ĩw̃ˈstrukʦ̑ʲja], AS: [ĩũ̯strukcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zbiór zasad zalecających postępowanie w określonej dziedzinie
- (1.2) książka lub broszura z opisem działania
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik instrukcja instrukcje dopełniacz instrukcji instrukcji / przest. instrukcyj[1] celownik instrukcji instrukcjom biernik instrukcję instrukcje narzędnik instrukcją instrukcjami miejscownik instrukcji instrukcjach wołacz instrukcjo instrukcje
- przykłady:
- (1.1) Minister Spraw Zagranicznych skierował do ambasad na całym świecie instrukcje postępowania podczas aktualnego kryzysu.
- (1.2) Zostanie dostarczona instrukcja, jak radzić sobie z trudnymi klientami.
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) podręcznik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. instruktaż m, instruktarz m, instruktor m, instruktorka ż, instruowanie n, poinstruowanie n
- czas. instruować ndk., poinstruować dk.
- przym. instrukcyjny, instruktażowy, instruktorski, instruktywny
- związki frazeologiczne:
- instrukcje sejmikowe
- etymologia:
- (1.1) ang. instruction, franc. instruction < łac. instructio[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) instruction; (1.2) manual
- białoruski: (1.1) інструкцыя ż; (1.2) інструкцыя ż
- bułgarski: (1.1) инструкция ż; (1.2) инструкция ż
- esperanto: (1.1) instrukcio
- fiński: (1.1) ohje
- francuski: (1.1) instruction
- rosyjski: (1.1) инструкция ż
- szwedzki: (1.1) instruktion w
- ukraiński: (1.1) інструкція ż
- węgierski: (1.1) instrukció
- włoski: (1.1) istruzione
- źródła:
- ↑ Hasło „instrukcja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „instrukcja” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.