siedziba
siedziba (język polski)
edytuj
- wymowa:
- IPA: [ɕɛ̇ˈd͡ʑiba], AS: [śėʒ́iba], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. lub podn. miejsce, w którym ktoś mieszka lub dłużej przebywa
- (1.2) miejsce, w którym znajduje się jakaś instytucja, firma, organizacja
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik siedziba siedziby dopełniacz siedziby siedzib celownik siedzibie siedzibom biernik siedzibę siedziby narzędnik siedzibą siedzibami miejscownik siedzibie siedzibach wołacz siedzibo siedziby
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) siedziba króla / rodu
- (1.2) siedziba prezydenta / fundacji / stowarzyszenia / uczelni / …
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dwelling; (1.2) seat, główna siedziba: headquarters
- arabski: (1.1) مقر m (maqarr); (1.2) مقر m (maqarr)
- baskijski: (1.2) egoitza
- białoruski: (1.2) рэзідэнцыя ż
- czeski: (1.1) bydliště n; (1.2) sídlo n, główna siedziba: ústředí n
- duński: (1.2) sæde n
- esperanto: (1.1) sidejo; (1.2) establejo
- hiszpański: (1.2) sede ż
- kataloński: (1.2) seu ż
- łaciński: (1.1) sedes ż
- niemiecki: (1.2) Sitz m
- nowogrecki: (1.1) έδρα ż
- rosyjski: (1.1) место жительства n, место проживания n; (1.2) штаб-квартира ż, головной офис m
- szwedzki: (1.1) säte n
- ukraiński: (1.1) місцеперебува́ння n, резиденція ż
- włoski: (1.1) dimora ż, residenza ż, abitazione ż; (1.2) sede ż
- źródła: