przestępca (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[pʃɛˈstɛ̃mpʦ̑a], AS[pšestmpca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która dopuściła się przestępstwa
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Policja złapała groźnego przestępcę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) przestępca wojenny
synonimy:
(1.1) złoczyńca
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) aferzysta, bandyta, bimbrownik, fałszerz, gangster, gwałciciel, haker, kryminalista, kłusownik, krzywoprzysięzca, łapówkarz, oszust, przemytnik, szantażysta, terrorysta, zabójca, zamachowiec, zbrodniarz, złodziej
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przestępczość ż, przestępstwo n
forma żeńska przestępczyni ż
przym. przestępczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. przestąpić + -ca < pol. przestąpić prawo[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Alicja Nagórko, Zarys gramatyki polskiej, PWN, Warszawa 2007, s. 176.