publiczny
publiczny (język polski)
edytuj- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) taki, który dotyczy ogółu ludzi, społeczności; służy ludziom, jest stworzony dla ludzi
- (1.2) związany z jakimś urzędem lub z jakąś instytucją nieprywatną[1]
- (1.3) taki, który ma swoich świadków, odbywa się w sposób jawny
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik publiczny publiczna publiczne publiczni publiczne dopełniacz publicznego publicznej publicznego publicznych celownik publicznemu publicznej publicznemu publicznym biernik publicznego publiczny publiczną publiczne publicznych publiczne narzędnik publicznym publiczną publicznym publicznymi miejscownik publicznym publicznej publicznym publicznych wołacz publiczny publiczna publiczne publiczni publiczne
- przykłady:
- (1.1) Panowie opuszczą lokal ze względu na bezpieczeństwo publiczne[2].
- (1.3) W 1863 – w samych tylko Suwałkach dokonano 19 publicznych egzekucji, a konfiskacie uległo ok. 400 majątków ziemskich Suwalszczyzny[3].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) opinia publiczna • interes publiczny • roboty publiczne • transport publiczny
- (1.2) administracja / szkoła / telewizja publiczna
- (1.3) publiczny proces
- antonimy:
- (1.1) prywatny
- hiponimy:
- (1.1) półprywatny, państwowy
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. publicystka ż, publika ż, publiczka ż, publiczność ż, upublicznienie n, publikacja ż, publikowanie n
- czas. upublicznić dk., publikować ndk.
- przysł. publicznie
- związki frazeologiczne:
- dom publiczny
- uwagi:
- tłumaczenia:
- amharski: (1.1) ሕዝባዊ
- angielski: (1.1) public
- arabski: (1.1) عام, عمومي
- baskijski: (1.1) publiko; (1.2) publiko
- czeski: (1.1) veřejný
- duński: (1.1) offentlig; (1.2) offentlig; (1.3) offentlig
- esperanto: (1.1) publika; (1.3) publika
- francuski: (1.1) public
- gudźarati: (1.1) જાહેર (jāhēra); (1.3) જાહેર (jāhēra)
- japoński: (1.1) 公立
- kaszubski: (1.1) pùbliczny; (1.2) pùbliczny; (1.3) pùbliczny
- kataloński: (1.1) públic
- łaciński: (1.1) publicus
- maltański: (1.1) pubbliku
- niemiecki: (1.1) öffentlich; (1.3) öffentlich
- rosyjski: (1.1) общественный, публичный; (1.3) публичный
- ukraiński: (1.1) публічний
- włoski: (1.1) pubblico
- źródła:
- ↑ Hasło „publiczny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Sławomir Mrożek, Opowiadania 1960-1965, 1965, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Jan Bałdowski, Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.