publiczność (język polski)

edytuj
 
publiczność (1.2)
 
publiczność (1.2)
 
publiczność (1.2)
wymowa:
IPA[puˈblʲit͡ʃnɔɕt͡ɕ], AS[publʹičność], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest publiczne, cecha tych, którzy publiczni
(1.2) grupa osób, która oglądają jakieś przedstawienie, pokaz, zawody
odmiana:
(1.1-2) blm,
przykłady:
(1.2) Publicznością tego iluzjonisty od lat były dzieci.
składnia:
kolokacje:
(1.2) występować przed publicznością • mieć stałą / wierną publiczność • publiczność zorganizowana
synonimy:
(1.2) widownia, publika, audytorium, widzowie
antonimy:
(1.2) aktorzy
hiperonimy:
(1.1) cecha
(1.2) grupa
hiponimy:
(1.2) kibice
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. publika ż, publiczka ż, publikator m
czas. publikować, opublikować, upubliczniać, upublicznić
przym. publiczny
przysł. publicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. publiczny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: