pracownik (język polski) edytuj

wymowa:
?/i IPA[praˈʦ̑ɔvʲɲik], AS[pracovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która została zatrudniona za wynagrodzenie przez instytucję, firmę lub inną osobę; zob. też pracownik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jestem pracownikiem tego banku już pięć lat.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pracownik fizyczny / umysłowy / naukowy / roku / administracji / akordowy / etatowy / najemny / sezonowydobry / zły / zaufany pracownik • pracownik seksualny
synonimy:
(1.1) pracobiorca, zatrudniony
antonimy:
(1.1) pracodawca
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pracownia ż, praca ż, pracuś m, pracowanie n, wypracowanie n, przepracowanie n
forma żeńska pracownica ż, pracowniczka ż
czas. pracować ndk., wypracować dk., przepracować dk.
przym. pracowity, pracowniczy, spracowany, zapracowany
przysł. pracowicie
ims. spracowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. praca + -ownik
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: