Wikisłownik

работнік

работнік (język białoruski)

edytuj
transliteracja:
rabotnìk
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) robotnik[1]
(1.2) pracownik[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) канторскі работнік → pracownik biurowy
synonimy:
(1.1) рабочы
(1.2) працаўнік
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. работа ż, работка ż, рабочы m, работнічак m, рабацяга m
forma żeńska работніца ż
czas. рабіць ndk., рабіцца ndk.
przym. рабочы
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „robotnik” w: Teresa Jasińska, Albert Bartoszewicz, Kieszonkowy słownik białorusko-polski, polsko-białoruski, Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 2007, ISBN 978-83-214-1364-8, s. 538.
  2. ↑ Hasło „pracownik” w: Падручны польска-беларускі слоўнік, пад рэдакцыяй А.Обрэмбскай-Яблонскай і М.Бірылы, „Ведза Повшэхна”, Варшава 1962, s. 579.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=работнік&oldid=7914822”