dowód
dowód (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) mat. skończony ciąg zdań wykazujący prawdziwość twierdzenia; zob. też dowód (matematyka) w Wikipedii
- (1.2) przedmiot, okoliczność wykazujące coś (dowodzące czegoś)
- (1.3) dokument potwierdzający przynależność, pot. dowód osobisty
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dowód dowody dopełniacz dowodu dowodów celownik dowodowi dowodom biernik dowód dowody narzędnik dowodem dowodami miejscownik dowodzie dowodach wołacz dowodzie dowody
- przykłady:
- (1.1) Pierre de Fermat zanotował na marginesie książki, że znalazł zadziwiający dowód swojego twierdzenia, ale niestety margines jest za mały aby go zapisać. Twierdzenie pozostało nieudowodnione przez kolejne 350 lat, a znaleziony w końcu dowód jest pięć razy dłuższy niż cała tamta książka.
- (1.2) Ten niedopałek papierosa ze śladami szminki jest dowodem, że odwiedziła pani denata!
- (1.3) Policjant nawet nie spojrzał w dowód zatrzymanego.
- kolokacje:
- (1.2) mieć dowód / dowody • dowód miłości / sympatii / obecności w miejscu przestępstwa / zabójstwa / … • dowód na słuszność tezy / czyjąś obecność / … • niezbity dowód • dowód rzeczowy • dowód osobisty • służyć za dowód
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dowodzik mrz, dowodzenie n
- czas. dowodzić ndk., dowieść dk., udowadniać ndk., udowodnić dk.
- przym. dowodowy
- przysł. dowodnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) proof; (1.2) proof, evidence; (1.3) ID
- arabski: (1.2) برهان m, حجة ż, دليل m
- bułgarski: (1.1) доказателство n; (1.2) доказателство n; (1.3) документ за самоличност m, лична карта ż
- chorwacki: (1.1) dokaz m; (1.2) dokaz m
- dolnołużycki: (1.2) dopokaz m
- duński: (1.2) bevis n
- esperanto: (1.1) pruvo; (1.2) pruvo
- estoński: (1.1) tõestus; (1.2) tõestus, tõend; (1.3) tõend, tunnistus
- francuski: (1.1) preuve ż, démonstration ż; (1.2) preuve ż, témoignage m; (1.3) carte d'identité ż
- górnołużycki: (1.2) dopokaz m
- hiszpański: (1.1) demostración ż, prueba ż; (1.2) prueba ż, testimonio m; (1.3) carné de identidad m
- interlingua: (1.?) prova (do weryfikacji)
- islandzki: (1.2) sönnun ż
- łaciński: (1.2) pignus n
- macedoński: (1.1) доказ m; (1.2) доказ m
- niemiecki: (1.1) Beweis m; (1.2) Beweis m; (1.3) Ausweis m
- nowogrecki: (1.1) απόδειξη ż; (1.2) απόδειξη ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1-2)
- portugalski: (1.1) demonstração ż; (1.2) prova ż, evidência ż; (1.3) documento de identidade m
- rosyjski: (1.1) доказа́тельство n; (1.2) до́вод m, доказа́тельство n; (1.3) удостовере́ние ли́чности m, вну́тренний па́спорт m
- serbski: (1.1) доказ m; (1.2) доказ m
- szwedzki: (1.2) bevis n, prov n
- ukraiński: (1.2) доказ m
- wilamowski: (1.1) bywaeis m, bywȧjz m, bywajs m; (1.2) bywaeis m, bywȧjz m, bywajs m
- włoski: (1.1) dimostrazione ż; (1.2) prova ż; (1.3) carta ż, documento m
- źródła: