językoznawstwo (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌjɛ̃w̃zɨkɔˈznafstfɔ], AS[i ̯ũ̯zykoznafstfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.asynch. ę akc. pob. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jęz. nauka o języku; zob. też językoznawstwo w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Językoznawstwo teoretyczne próbuje budować modele służące opisywaniu poszczególnych języków oraz teorie dotyczące uniwersalnych aspektów języka.
(1.1) Zbigniew Herbert mówił ponoć, że gdy chce się zdrowo pośmiać, sięga po pracę Stalina o językoznawstwie i nigdy nie doznaje zawodu[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zob. lingwistyka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) językoznawstwo diachroniczne, językoznawstwo funkcyjno-porównawcze, językoznawstwo genetyczne, językoznawstwo historyczne, językoznawstwo historyczno-porównawcze, językoznawstwo konfrontatywne, językoznawstwo kontrastywne, językoznawstwo ogólne, językoznawstwo opisowe, językoznawstwo porównawcze, językoznawstwo praktyczne, językoznawstwo stosowane, językoznawstwo synchroniczne, językoznawstwo teoretyczne, językoznawstwo terenowe, językoznawstwo typologiczne, lingwistyka stosowana
holonimy:
meronimy:
(1.1) dialektologia, etnolingwistyka, etymologia, fonetyka, fonologia, glottodydaktyka, gramatyka, historia języka, komparatystyka, kultura języka[2], leksykografia, leksykologia, lingwistyka tekstu, neurolingwistyka, onomastyka, ortografia, psycholigwistyka, semantyka, socjolingwistyka, stylistyka
wyrazy pokrewne:
rzecz. językoznawca m
przym. językoznawczy
przysł. językoznawczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. język + -o- + znawstwo
uwagi:
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: lingwistyka
źródła:
  1. Szymon Hołownia, Językoznawstwo, Stalin, Józef, „Gazeta Wyborcza” z 19 stycznia 2001 r.
  2.   Hasło „językoznawstwo” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Słownik na stronie lernu!.