ofiara

To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 5 kwi 2024. Od tego czasu wykonano 2 zmiany, które oczekują na przejrzenie.
Podobna pisownia Podobna pisownia: òfiara
 
ofiara (1.1) wypadku
 
myśliwy i ofiara (1.2)
 
ofiara (1.5)
 
ofiara (1.5)
wymowa:
?/i
IPA[ɔˈfʲjara], AS[ofʹi ̯ara], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) osoba, która ucierpiała wskutek wypadku
(1.2) osoba lub zwierzę, która została napadnięta, zaatakowana przez kogoś
(1.3) poświęcenie czegoś dla kogoś lub czegoś, wyrzeczenie się czegoś
(1.4) datek, podarowanie jakiejś kwoty (najczęściej na cele dobroczynne)
(1.5) rel. dar składany bogom lub duchom przez grupę ludzi
(1.6) pot. przen. człowiek, który nie umie sobie radzić, jest niezdarny
(1.7) szach. zob. poświęcenie
odmiana:
(1.1-7)
przykłady:
(1.2) Bandyta zaatakował ofiarę u wejścia na peron.
(1.3) Bóg jeden wie, ile ofiar musiała ponieść, by wykształcić syna.
(1.5) Podczas rytuału kapłani złożyli w ofierze mnóstwo gadów, a konkretnie trzydzieści dwa.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ofiara obozu / oszustwa / wojny / wypadku / nieszczęśliwego zbiegu okoliczności
(1.7) klasyczna ofiara gońca
synonimy:
(1.3) jałmużna
(1.6) niedołęga, niezdara, oferma
(1.7) poświęcenie
antonimy:
(1.2) napastnik, agresor
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ofiarnik mos, ofiarowanie n, ofiarowywanie n, ofiarność ż
czas. ofiarować dk., ofiarowywać ndk.
przym. ofiarny, ofiarniczy
związki frazeologiczne:
ofiara losuco ołtarz, to ofiarapaść ofiarą
etymologia:
czes. ofěra < niem. Opfer < łac. offero, offertorium[1]
uwagi:
Forma celownika i miejscownika „ofiarze” jest niepoprawna[2][3].
tłumaczenia:
(1.7) zobacz listę tłumaczeń w haśle: poświęcenie
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 23.
  2. Hasło „ofiara” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 449.
  3. Hasło „ofiara” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 693.