napastnik
napastnik (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) strona atakująca, osoba dokonująca napaści
- (1.2) sport. w piłce nożnej: zawodnik mający za zadanie strzelać bramki; zob. też napastnik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik napastnik napastnicy dopełniacz napastnika napastników celownik napastnikowi napastnikom biernik napastnika napastników narzędnik napastnikiem napastnikami miejscownik napastniku napastnikach wołacz napastniku napastnicy
- przykłady:
- (1.1) Napastnik oblał jej futro farbą olejną i popchnął ją ku ścianie.
- (1.2) Nasz najlepszy napastnik zwichnął wczoraj nogę.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. napaść ż, napad m
- forma żeńska napastniczka ż, napastnica ż
- czas. napastować ndk., napaść dk.
- przym. napastniczy, napastliwy
- przysł. napastniczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) aanvaller
- angielski: (1.1) attacker; (1.2) striker, forward
- arabski: (1.1) مهاجم (1.2) ;مهاجم
- baskijski: (1.2) aurrelari
- czeski: (1.2) útočník m
- duński: (1.1) angriber w; (1.2) angriber w
- esperanto: (1.1) agresanto
- estoński: (1.2) ründaja
- francuski: (1.1) agresseur m; (1.2) avant m
- hiszpański: (1.1) agresor m, asaltante m; (1.2) delantero m
- interlingua: assalitor, assaltator (do weryfikacji)
- kataloński: (1.1) agressor m
- niderlandzki: (1.1) aanvaller m
- nowogrecki: (1.1) επιδρομέας m, εισβολέας m; (1.2) κυνηγός m, επιθετικός m
- rosyjski: (1.1) агрессор m
- szwedzki: (1.1) angripare w
- włoski: (1.1) aggressore m, assalitore m; (1.2) attacante m, centattacco m, centravanti m
- źródła: