myśliwy (1.1) i zwierzyna
 
myśliwy (1.2) i ofiara
wymowa:
IPA[mɨɕˈlʲivɨ], AS[myślʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) łow. osoba polująca na dzikie zwierzęta
(1.2) zool. polujące zwierzę
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Ale myśliwego, który strzela do wszystkiego, co się w lesie rusza, czeka straszna kara środowiskowazostaje okrzyknięty pogardliwym słowemstrzelacz”. To jakby na psychopatycznego kapo powiedzieć z wyrzutemłapserdak[1].
(1.1) Myśliwy siedział na ambonie i pilnie obserwował polanę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) łowca; daw. myśliwiec
(1.1) łowca, drapieżnik
antonimy:
(1.1) zwierzyna
(1.2) ofiara
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) harpunnik, kłusownik, naganiacz, nemrod, oszczepnik, selekcjoner, skrzydłowy, sokolnik, traper, tropiciel, wielorybnik[2]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. myślistwo n, myśliwiec m
zdrobn. myśliweczek m
forma żeńska myśliwa ż
przym. myśliwski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Filip Łobodziński „Odrażający, obłudni, z piórkiem”, Newsweek.pl, 20-04-2009
  2.   Hasło „myśliwy II” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.