myśliwy
myśliwy (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik myśliwy myśliwi dopełniacz myśliwego myśliwych celownik myśliwemu myśliwym biernik myśliwego myśliwych narzędnik myśliwym myśliwymi miejscownik myśliwym myśliwych wołacz myśliwy myśliwi
- przykłady:
- (1.1) Ale myśliwego, który strzela do wszystkiego, co się w lesie rusza, czeka straszna kara środowiskowa – zostaje okrzyknięty pogardliwym słowem „strzelacz”. To jakby na psychopatycznego kapo powiedzieć z wyrzutem „łapserdak”[1].
- (1.1) Myśliwy siedział na ambonie i pilnie obserwował polanę.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) łowca; daw. myśliwiec
- (1.1) łowca, drapieżnik
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) harpunnik, kłusownik, naganiacz, nemrod, oszczepnik, selekcjoner, skrzydłowy, sokolnik, traper, tropiciel, wielorybnik[2]
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. myślistwo n, myśliwiec m
- zdrobn. myśliweczek m
- forma żeńska myśliwa ż
- przym. myśliwski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) hunter, huntsman, courser
- baskijski: (1.1) ehiztari
- białoruski: (1.1) паляўнічы m
- dolnołużycki: (1.1) góńtwaŕ m
- duński: (1.1) jæger w
- esperanto: (1.1) ĉasisto
- ewe: (1.1) adela
- francuski: (1.1) chasseur m
- hiszpański: (1.1) cazador m
- kaszubski: (1.1) jachtôrz m
- kazachski: (1.1) аңшы
- łaciński: (1.1) venator m
- łotewski: (1.1) mednieks m
- niemiecki: (1.1) Jäger m
- nowogrecki: (1.1) κυνηγός m, książk. θηρευτής m
- rosyjski: (1.1) охотник m
- szwedzki: (1.1) jägare w
- ukraiński: (1.1) мисливець m
- węgierski: (1.1) vadász
- wilamowski: (1.1) jēgjer m, jegier m
- włoski: (1.1) cacciatore m
- źródła:
- ↑ Filip Łobodziński „Odrażający, obłudni, z piórkiem”, Newsweek.pl, 20-04-2009
- ↑ Hasło „myśliwy II” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.