oszczepnik
oszczepnik (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. żołnierz, rycerz, myśliwy uzbrojony w oszczep
- (1.2) sport. sportowiec uprawiający rzut oszczepem
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oszczepnik oszczepnicy dopełniacz oszczepnika oszczepników celownik oszczepnikowi oszczepnikom biernik oszczepnika oszczepników narzędnik oszczepnikiem oszczepnikami miejscownik oszczepniku oszczepnikach wołacz oszczepniku oszczepnicy
- przykłady:
- (1.2) W zawodach wystąpi nasz młody, ale bardzo utalentowany oszczepnik.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) miotacz
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oszczep m, oszczepnictwo n
- forma żeńska oszczepniczka ż
- przym. oszczepowy, oszczepniczy, oszczepowaty
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) javelineer; (1.2) javelin thrower
- białoruski: (1.2) кап'якідальнік m
- francuski: (1.1) lancier m; (1.2) lanceur de javelot m
- hiszpański: (1.1) lancero m; (1.2) lanzador de jabalina m
- nowogrecki: (1.1) ακοντιστής m; (1.2) ακοντιστής m
- rosyjski: (1.2) копьеметатель m
- słowacki: (1.2) oštepár m
- szwedzki: (1.2) spjutkastare w
- źródła: