obserwować (język polski) edytuj

 
dzieci obserwują (1.1) przyrodę
wymowa:
?/i
IPA[ˌɔpsɛrˈvɔvaʨ̑], AS[opservovać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) uważnie, przez dłuższy czas przyglądać się czemuś
(1.2) spostrzegać
(1.3) fiz. w mechanice kwantowej: dokonywać pomiaru
(1.4) inform. otrzymywać informacje o określonych zdarzeniach

czasownik zwrotny obserwować się

(2.1) przyglądać się sobie samemu
(2.2) obserwować (1.1) wzajemnie jeden drugiego
odmiana:
(1.1-4) koniugacja IV
(2.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Obserwował ich zza drzewa, gotów do natychmiastowej ucieczki.
(1.2) Obserwuję niepokojące zjawisko malejącej frekwencji na wykładach.
(1.3) Nie da się obserwować układu kwantowego, nie wpływając na jego stan.
(1.4) Keylogger obserwuje zdarzenia klawiatury, rejestruje je i przesyła do hackera.
(2.1) Obserwuję się czasem krytycznie. To pomaga zachować dystans do samego siebie.
(2.2) Obserwowali się jak dwa koty, niepewni intencji tego drugiego.
składnia:
obserwować + B.nie obserwować + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gapić się
(1.2) zwracać uwagę, spostrzegać, zauważać
(1.3) mierzyć, dokonywać pomiaru
(1.4) nasłuchiwać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zaobserwować
rzecz. obserwowanie n, obserwacja, obserwator, obserwatorka, obserwatorium
przym. obserwacyjny, obserwowalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: