słowo

Podobna pisownia: słowò

słowo (język polski)

słowo (1.1)

wymowa:: ^?/i, IPA: [ˈswɔvɔ], AS: [su̯ovo]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jęz. wyróżniona fonetycznie lub graficznie część wypowiedzi składająca się z jednego lub więcej morfemów, wyrażająca pewną niezmienną treść w danym języku; zob. też słowo w Wikipedii

(1.2) obietnica, przyrzeczenie

(1.3) daw. czasownik^[1]

odmiana:

(1.1-3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	słowo	słowa
dopełniacz	słowa	słów
celownik	słowu	słowom
biernik	słowo	słowa
narzędnik	słowem	słowami / daw. słowy^[2]
miejscownik	słowie	słowach
wołacz	słowo	słowa

przykłady:: (1.1) W Wikisłowniku staramy się omówić wszystkie słowa.; (1.1) Mądre słowa sycą mózg.; (1.2) Daj mi słowo, że jutro w końcu to zrobisz.

składnia:

kolokacje:: (1.1) nie mieć słów • nie znajdować słów; (1.3) słowo cierpiące / konieczne / pokładające / sprawujące^[3]

synonimy:: (1.1) wyraz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:: (1.1) onomatopeja, skrótowiec, wulgaryzm

holonimy:: (1.1) słownictwo

meronimy:: (1.1) morfem, nagłos, sylaba, wygłos

wyrazy pokrewne:: rzecz. słownikarz mos, słowność ż, słownictwo n, słownik mrz, słowniczek mrz, posłowie n, słowa lm nmos; czas. wysławiać ndk., wysłowić dk., wysłowić się dk.; przym. słowny, słownikowy, odsłowny, słownikarski, przysłowny; przysł. słownie; partyk. słowem

związki frazeologiczne:: rzucać słowa na wiatr • szukać słów • słowa prawdy • połykać słowa • od słowa do słowa • nie przebierać w słowach • mieć dwa słowa (do kogoś) • dobre słowo • mieć ostatnie słowo • nie powiedzieć jeszcze ostatniego słowa • odmierzać słowa • dobierać słowa • trzymać się na słowo honoru • skończyć się na słowach • ostatnie słowo • chwytać za słowa • być po słowie • gra słów • słowo honoru • słowo harcerza • słowo oficera • słowo wstępne • ubrać w słowa • wolność słowa • innymi słowy • słowo w słowo • puste słowa • jednym słowem • słowem; zobacz też: przysłowia o słowie i słowach

etymologia:: (1.1) prasł. *slovo, prasł. *slovese → to, co się słyszy^[4]; (1.2) skrót od słowo honoru (por. słowo harcerza, słowo oficera); (1.3) kalka z łac. verbum^[5]

uwagi:: zobacz też: słowa

tłumaczenia:

albański: (1.1) fjalë ż
amharski: (1.1) ቃል (qalə)
angielski: (1.1) word; (1.2) word, promise
arabski: (1.1) كلمة ż (kalima)
awarski: (1.1) рагӀи
azerski: (1.1) söz
baskijski: (1.1) hitz
baszkirski: (1.1) һүҙ (hüð)
białoruski: (1.1) слова n; (1.2) слова n, абяцанне n
bretoński: (1.1) ger m -ioù lm
bułgarski: (1.1) дума ż, poet. rzad. слово n; (1.2) дума ż, обещание n
chiński standardowy: (1.1) 词 (cí), 话 (huà)
chorwacki: (1.1) riječ ż; (1.2) riječ ż
czeczeński: (1.1) дош (doš)
czeski: (1.1) slovo n; (1.2) slovo n
czukocki: (1.1) вэтгав
dolnołużycki: (1.1) słowo n
duński: (1.1) ord n
esperanto: (1.1) vorto; (1.2) vorto, promeso
estoński: (1.1) sõna
fiński: (1.1) sana
francuski: (1.1) mot m, parole ż; (1.2) parole ż
fryzyjski: (1.1) wurd
górnołużycki: (1.1) słowo n
grenlandzki: (1.1) oqaaseq
gruziński: (1.1) სიტყვა (sitqva)
hawajski: (1.1) ʻōlelo, huaʻōlelo
hebrajski: (1.1) מילה ż (milá)
hindi: (1.1) शब्द m (śabd)
hiszpański: (1.1) palabra ż, vocablo m, voz ż
ido: (1.1) vorto
indonezyjski: (1.1) kata
interlingua: (1.1) parola
inuktitut: (1.1) ᐅᖃᐅᓯᖅ (uqausiq)
islandzki: (1.1) orð n
jaćwieski: (1.1) ward
japoński: (1.1) 言葉 (ことば, kotoba), gram. 単語 (たんご, tango); (1.2) 約束 (やくそく, yakusoku)
jidysz: (1.1) וואָרט n (wort); (1.2) וואָרט n (wort)
karaimski: (1.1) лаф (laf)
kaszubski: (1.1) słowò n
kataloński: (1.1) paraula ż, mot m
kazachski: (1.1) сөз (söz)
koreański: (1.1) 낱말 (nanmal), 단어 (tanŏ), słowa 말 (mal)
litewski: (1.1) žodis m
łaciński: (1.1) vocabulum n, verbum n
łotewski: (1.1) vārds m
macedoński: (1.1) збор m; (1.2) збор m
mongolski: (1.1) үг
niderlandzki: (1.1) woord n
niemiecki: (1.1) Wort n; (1.2) Wort n
nowogrecki: (1.1) λόγος m, λέξη ż; (1.2) λόγος m
nowopruski: (1.1) wīrds m
ormiański: (1.1) բառ (baṙ)
pali: (1.1) vacana n
perski: (1.1) کلمه (kalame)
polski język migowy:
(w zapisie SignWriting)
(1.1) , słowa:
portugalski: (1.1) palavra ż, vocábulo m, verbo m; (1.2) palavra ż
rosyjski: (1.1) сло́во n; (1.2) сло́во n; (1.3) глаго́л m
rumuński: (1.1) cuvânt n; (1.2) cuvânt n
sanskryt: (1.1) अक्षरा (ákṣarā)
serbski: (1.1) реч (reč) ż; (1.2) реч (reč) ż
shona: (1.1) izwi
słowacki: (1.1) slovo n; (1.2) slovo n
słoweński: (1.1) beseda ż; (1.2) beseda ż
suahili: (1.1) neno
syngaleski: (1.1) වචනය (vacanaya)
szwedzki: (1.1) ord n, glosa w, vokabel; (1.2) ord n, löfte n, försäkran w
tadżycki: (1.1) калима (kalima)
tahitański: (1.1) parau
tajski: (1.1) คำ (kam), คำๆ
turecki: (1.1) söz, kelime; (1.2) söz
tybetański: (1.1) ཚིག (tshig)
ukraiński: (1.1) слово n; (1.2) слово n
walijski: (1.1) gair m
węgierski: (1.1) szó
włoski: (1.1) parola ż, vocabolo m, termine m; (1.2) parola ż, promessa ż
wolof: (1.1) kàddu

źródła:

↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 323.
↑ Hasło „słowo” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
↑ Jan Łoś, Gramatyka w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 7/1913, s. 219.
↑ Hasło „słowo” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 370.