czasownik (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ʧ̑aˈsɔvʲɲik], AS[časovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. część mowy opisująca czynności lub stany; zob. też czasownik w Wikipedii
(1.2) daw. rzad. kronika, latopis[1]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) st.pol. wróżbiarz[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Orzeczenie w zdaniu najczęściej jest wyrażone osobową formą czasownika.
składnia:
kolokacje:
(1.1) czasownik niedokonanyczasownik dokonanyczasownik przechodniczasownik nieprzechodniczasownik zwrotnyczasownik posiłkowyczasownik modalnyczasownik duratywny
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) część mowy
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czas m
przym. czasownikowy, czasowy
przysł. czasem, czasami, czasowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: imiesłów bezokolicznik
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „Czasownik” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, Warszawa 1900–1927, s. 377.