Wikisłownik

konieczny

konieczny (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [kɔ̃ˈɲɛt͡ʃnɨ], AS: [kõńečny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który dotyczy konieczności; jest nieunikniony lub niezbędny
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikkoniecznykoniecznakoniecznekoniecznikonieczne
dopełniaczkoniecznegokoniecznejkoniecznegokoniecznych
celownikkoniecznemukoniecznejkoniecznemukoniecznym
biernikkoniecznegokoniecznykoniecznąkoniecznekoniecznychkonieczne
narzędnikkoniecznymkoniecznąkoniecznymkoniecznymi
miejscownikkoniecznymkoniecznejkoniecznymkoniecznych
wołaczkoniecznykoniecznakoniecznekoniecznikonieczne
przykłady:
(1.1) W tej sytuacji konieczne jest podjęcie odpowiednich działań.
składnia:
kolokacje:
(1.1) obrona konieczna
synonimy:
(1.1) zasadniczy, nieuchronny, bezwarunkowy, potrzebny, podstawowy, niezbędny
antonimy:
(1.1) niekonieczny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konieczność ż
przysł. koniecznie
związki frazeologiczne:
warunek konieczny
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=konieczny&oldid=8461949”