mądry (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈmɔ̃ndrɨ], AS[mõndry], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą  ?/i
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) odznaczający się umiejętnością podejmowania uzasadnionych decyzji, mający wiedzę, inteligencję i doświadczenie
(1.2) przygotowany przez kogoś z wiedzą, erudycją; dobrze obmyślony
(1.3) lekcew. przemądrzały
odmiana:
(1.1-2) lub
przykłady:
(1.1) Król był człowiekiem mądrym i sprawiedliwym.
(1.2) Bardzo mi pomogła twoja mądra rada.
(1.3) Ktoś mądry zdecydował o zmianie nazwy nowej galerii.
składnia:
kolokacje:
(1.2) mądra rada • mądry tekst / artykuł • mądra książka
synonimy:
(1.1) rozważny, rozsądny, rozumny, roztropny, inteligentny
(1.2) rozsądny
antonimy:
(1.1-2) głupi, niemądry
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mądrość ż, mędrzec mos, mądrala mos/ż
przysł. mądrze
związki frazeologiczne:
bądź mądry i pisz wierszereg. pozn. mądre drzewo
przysłowia: mądrość przychodzi z laty, acz nie każdy mądry, kto brodaty (sic!)mądry przyjmie radę, głupi nią wzgardzidobrych mało, wyrozumiałych niedużo, a mądrych najmniej[1]
etymologia:
uwagi:
zobacz też: przysłowia o mądrości
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „dobry” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 98.