książka (język polski) edytuj

 
książka (1.1)
 
książka (1.3)
wymowa:
?/i, IPA[ˈcɕɔ̃w̃ʃka], AS[ḱśõũ̯ška], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.asynch. ą 
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bibliot. dokument piśmienniczy w postaci publikacji wielostronicowej o określonej liczbie stron, o charakterze trwałym; zob. też książka w Wikipedii
(1.2) treść książki (1.1) (np. powieść)
(1.3) oprawiony plik arkuszy papieru przeznaczony do zapisków
(1.4) karc. brydż minimalna liczba wziątek minus jedna potrzebna do pokonania przeciwnika w danej rozgrywce
odmiana:
(1.1-3)
(1.4) blm;
przykłady:
(1.1) Ewelina dostała na urodziny książkę.
(1.2) książkę napisał mój przyjaciel.
składnia:
kolokacje:
(1.1) książka kucharska, książka telefonicznaczytać / wertować książkę • drukować / wydawać książki
(1.2) pisać książkę
(1.3) książka meldunkowa / rachunkowa
(1.4) mieć książkę
synonimy:
(1.1) wolumin, pozycja, księga
(1.2) pozycja, księga
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) publikacja
hiponimy:
(1.1) słownik, encyklopedia, leksykon, atlas, podręcznik, lektura, album, almanach, tomik, tom, antologia, przewodnik, broszura
(1.2) powieść, opowiadanie, esej, reportaż
holonimy:
(1.1) księgozbiór, seria wydawnicza
meronimy:
(1.1) okładka, grzbiet, kartka, rozdział
wyrazy pokrewne:
rzecz. księga ż, książnica ż
zdrobn. książeczka ż
przym. książkowy
przysł. książkowo
związki frazeologiczne:
książka do poduszkilepsza żadna jak zła książkanie oceniaj książki po okładcepochłaniać książkipołykać książkipożerać książki
etymologia:
prasł. *kъnigy, zdrobnienie od prasł. *kъnъ – kloc drewna; por. knieja; do XVI wieku tylko w liczbie mnogiej[1]
uwagi:
zob. też książka w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jakie jest pochodzenie słowa książka? w: Poradnia językowa UŚ.