słownikarz

słownikarz (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) jęz. specjalista układający słowniki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	słownikarz	słownikarze
dopełniacz	słownikarza	słownikarzy
celownik	słownikarzowi	słownikarzom
biernik	słownikarza	słownikarzy
narzędnik	słownikarzem	słownikarzami
miejscownik	słownikarzu	słownikarzach
wołacz	słownikarzu	słownikarze

przykłady:

(1.1) Nasz szef uchodzi za jednego z najlepszych słownikarzy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) leksykograf

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) językoznawca

hiponimy:

(1.1) wikisłownikarz

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. słownikarstwo n, słownik mrz, słowniczek m, słowność ż, słowo n, słówko n

forma żeńska słownikarka ż

przym. słownikarski, słowny, pozasłowny

przysł. słownie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. słownik + -arz

źródłosłów dla pol. wikisłownikarz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lexicographer
• baskijski: (1.1) hiztegigile, lexikografo
• czeski: (1.1) slovníkář m
• fiński: (1.1) leksikografi, sanakirjantekijä
• kaszubski: (1.1) słowôrznik m, słownikôrz m
• kazachski: (1.1) сөздікші
• litewski: (1.1) leksikografas m, žodynininkas m
• niderlandzki: (1.1) lexicograaf m, woordenboekmaker m
• rosyjski: (1.1) лексикограф m
• słowacki: (1.1) slovnikár m
• ukraiński: (1.1) словникар m
• walijski: (1.1) geiriadurwr m
• włoski: (1.1) lessicografo m

źródła: