Wikisłownik

obietnica

obietnica (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [ˌɔbʲjɛtʲˈɲit͡sa], AS: [obʹi ̯etʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wypowiedź zapewniająca kogoś o zrobieniu czegoś w przyszłości
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikobietnicaobietnice
dopełniaczobietnicyobietnic
celownikobietnicyobietnicom
biernikobietnicęobietnice
narzędnikobietnicąobietnicami
miejscownikobietnicyobietnicach
wołaczobietnicoobietnice
przykłady:
(1.1) Rosja oskarża NATO o złamanie obietnicy o nierozszerzaniu się na Europę Wschodnią.
składnia:
kolokacje:
(1.1) składać obietnicę • złożyć obietnicę • dotrzymać / nie dotrzymać obietnicy • złamać obietnicę • zwodzić obietnicami • niezawodna obietnica
synonimy:
(1.1) przyrzeczenie, słowo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obiecanie n, obiecywanie n, obiecanka ż, obiecek mos
czas. obiecać dk., obiecywać ndk.
przym. obiecujący
przysł. obiecująco
związki frazeologiczne:
obiecanki cacanki • obiecywać gruszki na wierzbie
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=obietnica&oldid=8461679”