bóg

Podobna pisownia: Bog • bog • bog' • bogʻ • boog • Bóg • bög • bøg • bőg

bóg (język polski) edytuj

wymowa:: lp ^?/i, IPA: [buk], AS: [buk], zjawiska fonetyczne: wygł.; lm IPA: [bɔˈgɔvʲɛ] ^?/i; homofony: buk • Bug • Bóg

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. według wierzeń politeistycznych: istota potężniejsza od człowieka, mająca wpływ na jego los, zwykle także pogodę, zjawiska wywoływane przez Ziemię (wulkany, trzęsienia ziemi itp.); zob. też bóg w Wikipedii

(1.2) przen. człowiek bezkrytycznie uwielbiany, wielbiony

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bóg	bogowie
dopełniacz	boga	bogów
celownik	bogu / bogowi	bogom
biernik	boga	bogów
narzędnik	bogiem	bogami
miejscownik	bogu	bogach
wołacz	boże	bogowie

depr. M. i W. lm: (te) bogi

przykłady:: (1.1) W mitologii greckiej bogowie mieli po kilka żon.

składnia:

kolokacje:: (1.1) bóg ognia / pioruna / burzy / morza / … • oddawać cześć bogu / bogom

synonimy:: (1.1) bóstwo; pejor. bałwan, idol; (1.2) bożyszcze, idol

antonimy:: (1.1) diabeł, belzebub, lucyfer

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bóg m, bóstwo n, bóstewko n, bożyszcze n, bożyc m, bożnica ż, boskość ż, pobożność ż, ubóstwienie n, ubóstwianie n

forma żeńska bogini

zdrobn. bożek m, bożeczek m, bożątko n

czas. bożkować^[1], bóstwić, ubóstwić, ubóstwiać

przym. boski, boży, pobożny, zbożny

związki frazeologiczne:

etymologia:: zob. Bóg

uwagi:: (1.1) wielką literą, gdy chodzi o boga wg wierzeń monoteistycznych

tłumaczenia:

amharski: (1.1) አምላክ
angielski: (1.1) god; (1.2) god
arabski: (1.1) إله (ilah), رب, بعل
baskijski: (1.1) jainko
białoruski: (1.1) бог m
bośniacki: (1.1) bog m
bułgarski: (1.1) бог m
cerkiewnosłowiański: (1.1) богъ m
chiński standardowy: (1.1) 天 (tiān)
czeski: (1.1) bůh m
dolnołużycki: (1.1) bog m
duński: (1.1) gud
dzongkha: (1.1) ལྷ
esperanto: (1.1) dio
fiński: (1.1) jumala
francuski: (1.1) dieu m
gocki: (1.1) 𐌲𐌿𐌸 m
górnołużycki: (1.1) bóh
gudźarati: (1.1) ઈશ્વર m (īśvara)
hebrajski: (1.1) אלהים (E'lo'him)
hindi: (1.1) देवता m
hiszpański: (1.1) dios m
ido: (1.1) deo
indonezyjski: (1.1) dewa
interlingua: (1.1) deo
islandzki: (1.1) guð m, goð n
jidysz: (1.1) גאָט m (got)
kaszubski: (1.1) bóg m
kataloński: (1.1) déu m
liwski: (1.1) jumal
łaciński: (1.1) deus m
łotewski: (1.1) dievs m
niderlandzki: (1.1) god m
niemiecki: (1.1) Gott m
norweski (bokmål): (1.1) gud m
nowogrecki: (1.1) θεός m
portugalski: (1.1) deus m
romański: (1.1) deo m
rosyjski: (1.1) бог (bog) m
ruski: (1.1) богъ m
sanskryt: (1.1) दैव, सुर, मरुत्, देवता, अमर
slovio: (1.1) bog (бог)
słowacki: (1.1) boh m
słoweński: (1.1) bog m
słowiński: (1.1) bȯ́u̯g m
staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) богъ m
staroczeski: (1.1) bóh m
staroperski: (1.1) 𐎲𐎥
staroruski: (1.1) богъ m
starosłowacki: (1.1) boh m
suahili: (1.1) mungu
szwedzki: (1.1) gud
tahitański: (1.1) atua
tuvalu: (1.1) atua
tybetański: (1.1) ལྷ
ukraiński: (1.1) бог m
umbundu: (1.1) suku
wepski: (1.1) jumal
węgierski: (1.1) isten
włoski: (1.1) dio m, iddio m

źródła:

↑ Hasło „bóg” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.

bóg (język kaszubski) edytuj

wymowa:: IPA: /ˈbwok/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. bóg^[1]

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bóg	bògòwie
dopełniacz	bòga	bògów
celownik	bògù	bògóm
biernik	bòga	bògów
narzędnik	bògã	bògama
miejscownik	bògù	bògach
wołacz	bòże	bògòwie