pogoda (język polski) edytuj

 
pogoda (1.1) w górach
 
pogoda (1.2)
 
pogoda (1.3)
wymowa:
?/i, IPA[pɔˈɡɔda], AS[pogoda]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) chwilowy stan atmosfery; zob. też pogoda w Wikipedii
(1.2) pot. ładna pogoda (1.1)
(1.3) przyjemny, radosny stan psychiki
(1.4) st.pol. okazja
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Sprawdź jaka pogoda będzie jutro.
(1.2) Wczoraj nie było pogody.
(1.3) Pogoda ducha nigdy go nie opuszczała.
składnia:
kolokacje:
(1.1) prognoza pogody • brzydka / ładna / zmienna pogoda
(1.2) czekać na pogodę • pogoda na coś
(1.3) pogoda ducha
synonimy:
antonimy:
(1.1) klimat
(1.2) niepogoda
(1.3) smutek, troska
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pogodność ż, pogodynka ż, pogodynek m, gody m, godzina ż
czas. pogodnieć, rozpogodzić, wypogodzić, godzić
przym. pogodny, pogodowy, godny
przysł. pogodnie
związki frazeologiczne:
idzie na pogodękaprys pogodypogoda dla bogaczypogoda dopisujepogoda pod psempogoda w kratkępogoda się psujeprzysłowia: gdy na Wincentego i nawrócenie Pawła pogoda świeci, spodziewajcie się dobrego lata, dziecigdy w Eugeniego lód albo woda, taka i lipcowa pokaże się pogodajak pogoda w świętego Błażeja, będzie ze śniegiem Wielka Niedzielajaka pogoda w świętego Marcela, będzie pogodna Wielka Niedzielakur pieje, pogoda się chwiejepo burzy pogoda nastajepogoda na świętego Błażeja, dobra wiosny nadzieja
etymologia:
prasł. *pogoda[1]
źródłosłów nazwiska Pogoda
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „pogoda” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.