bóstwo

bóstwo (język polski)

bóstwo (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈbustfɔ], AS: [bustfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rel. mit. nadludzka istota z wierzeń lub mitów

(1.2) przen. przedmiot uwielbienia

(1.3) właściwość bycia bogiem

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bóstwo	bóstwa
dopełniacz	bóstwa	bóstw
celownik	bóstwu	bóstwom
biernik	bóstwo	bóstwa
narzędnik	bóstwem	bóstwami
miejscownik	bóstwie	bóstwach
wołacz	bóstwo	bóstwa

przykłady:

(1.1) Starożytni Grecy czcili wiele bóstw.

(1.2) Halina, szkolne bóstwo, przyszła wymalowana i w butach na obcasach.

(1.3) Rzymianie wierzyli w bóstwo imperatorów i ich żon.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) bożyszcze, idol

(1.3) boskość

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) istota, byt

hiponimy:

(1.1) bóg, bogini, bożek, boginka

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bóg mos, bóg mos, bożek mos/mzw, bogini ż, boginka ż, boskość ż, przebóstwienie n, ubóstwianie n

czas. przebóstwić dk., ubóstwiać ndk.

przym. boży, boski, pobożny

przysł. bosko, bożo, pobożnie

wykrz. przebóg

związki frazeologiczne:

robić się na bóstwo • zrobić się na bóstwo

etymologia:

(1.1) pol. bóg

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) deity
• arabski: (1.1) إله, رب, بعل
• białoruski: (1.1) бажаство n
• bośniacki: (1.1) božanstvo n
• czeski: (1.1) božstvo n
• esperanto: (1.1) diaĵo; (1.3) dieco
• francuski: (1.1) déité ż
• hiszpański: (1.1) deidad ż
• jidysz: (1.1) גאָט m (got)
• niemiecki: (1.1) Gottheit ż; (1.2) Idol n
• rosyjski: (1.1) божество n
• sanskryt: (1.1) सुर m, स्वर्गिन्
• słowacki: (1.1) božstvo n; (1.3) božstvo n
• słowiński: (1.1) bȯ́u̯g m, bȯ́u̯šk m, bȯ́u̯stvɵ m
• tuvalu: (1.1) atua
• ukraiński: (1.1) божество n; (1.3) боже́ственність ż
• węgierski: (1.1) istenség; (1.3) istenség
• włoski: (1.1) divinità ż; (1.2) dio m, idolo m; (1.3) divinità ż

źródła: