politeistyczny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌpɔlʲitɛjiˈstɨʧ̑nɨ], AS[polʹitei ̯istyčny], zjawiska fonetyczne: zmięk.epenteza i ̯ akc. pob. ?/i
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z politeizmem, właściwy politeizmowi i/lub politeistom
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wyjąwszy Palestynę, gdzie zakorzeniony był głęboko monoteizm, wszystkie ludy zjednoczone pod władzą rzymską wyznawały religie politeistyczne[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wielobożny, daw. wielobogi, wielobożeński
antonimy:
(1.1) monoteistyczny
hiperonimy:
(1.1) religijny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. politeizm m, politeista m, politeistka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Olszewski Daniel, Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.