zbieg okoliczności

zbieg okoliczności (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈzbʲjɛk ˌɔkɔlʲiʧ̑ˈnɔɕʨ̑i], AS[zbʹi ̯ek okolʹičnośći], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.akc. pob.i → j wym. warsz.
?/i ?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przypadkowe, równoczesne nastąpienie dwóch lub więcej wydarzeń pozostających w pewnej relacji do siebie
odmiana:
(1.1) związek rządu;
przykłady:
(1.1) Co za zbieg okoliczności, że nam też się zachciało pizzy?
(1.1) Chrystus, leżący na bruku warszawskim, dłonią przedziwnym zbiegiem okoliczności zachowaną pokazywał w kierunku kościoła[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przypadek, koincydencja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: